De meest voorkomende vorm van waarborg bij huurcontracten betreft het ter beschikking stellen van een bepaald bedrag, gelijk aan een aantal maanden huur.
Andere vormen van zekerheidsstelling zijn evenwel niet uitgesloten.
Bij handelshuurcontracten wordt vaak gebruik gemaakt van een bankgarantie. Soms wordt ook een borgtocht aangewend.
Waakzaamheid is evenwel geboden in geval van hernieuwing van de handelshuur.
Het Hof van Beroep te Antwerpen oordeelde in een arrest van 23 april ll. dat de borgtocht, tenzij deze voor een kortere duur is aangegaan, de verbintenissen dekt die voortvloeien uit de huurovereenkomst, voor de daarin voorziene duurtijd.
De verplichtingen van de borg blijven zodoende beperkt tot de verplichtingen van de huurovereenkomst, waarvoor de borgtocht werd aangegaan.
Nu bij hernieuwing van de handelshuurovereenkomst een nieuwe huurovereenkomst ontstaat, maakt de borgtocht geen deel uit van deze nieuwe huurovereenkomst. De destijds verstrekte borgtocht kan bijgevolg niet meer aangesproken worden ter nakoming van de verbintenissen van de huurder.
Hieraan kan enkel geremedieerd worden via een uitdrukkelijke overeenkomst tussen de partijen en de borgsteller, die anderszins bepaalt.
Eerder werd door het Hof van Beroep te Gent een gelijkaardig oordeel geveld inzake de bankgarantie. Deze kan enkel gelden binnen de grenzen waarin hij werd toegestaan. Meestal betreft dit de duur van de lopende overeenkomst.
In geval van hernieuwing van de handelshuurovereenkomst zal deze bankgarantie geen deel uitmaken van dit nieuwe contract. Er kan niet meer op de eertijds aangegane waarborg worden teruggevallen indien de huurder in gebreke blijft.
Ook hier zal een andersluidende overeenkomst tussen de partijen en de borgsteller nodig zijn om dit te verhelpen.
(Antwerpen 23 april 2018, NJW 2019, afl. 404, 476; Gent 22 oktober 2008, TGR-TWVR 2011, afl. 1, 20)
Myriam VAN DEN ABEELE